รักนี้ชั่วนิจนิรันดร์ ||Autumn in my Heart
|
เรื่องย่อ รักนี้ชั่วนิจนิรันดร์ ||Autumn in my Heart |
แพน ถือกระเป๋าเดินทางลงมาจากห้อง พจนินท์กับพงศกรยืนรอที่โถงรับแขก พจนินท์ พูดขึ้น “เพิ่งจะกลับมา ยังไม่ได้ทันพักเลย ต้องตะลอนไปอีกแล้ว” แพน ตอบ “ทำยังไงได้คะแม่ ก็มันเป็นงานนี่น่า” พจนินท์ ลูบหัวแพนด้วยความห่วงใย แพนยิ้มให้แม่ ยกมือไหว้ พจนินท์รวบตัวแพนมากอด และบอกว่า “ดูแลตัวเองนะลูก” แพนแปลกใจที่แม่ทำแบบนี้กับเธอ น้ำตาซึม จากนั้น พงศกร หยิบกระเป๋าถือเดินออกจากบ้าน แพนเดินตามพงศกร แต่ยังหันมามองพจนินท์ และตัดสินใจเดินกลับเข้ามากอดแม่อีกครั้ง พจนินท์ยิ้มเพราะแพนทำเหมือนเด็กๆ ที่ไม่อยากจากบ้านไป ต่อจากนั้น พงศกรขับรถพาแพนไปสนามบิน พิชชาขี่มอเตอร์ไซค์เลี้ยวเข้ามา คลาดกันพจนินท์ อยู่ที่ครัว รินน้ำใส่แก้ว พิชชานั่งอยู่โต๊ะรับแขก มองพจนินท์เหมือนอยากจะจำภาพแม่เอาไว้ พจนินท์หันมาเห็นพิชชามองเธออยู่ก็ยิ้มให้ พิชชายิ้มตอบ พจนินท์วางแก้วน้ำให้ “พิชชา วันนี้หนูไม่ไปทำงานเหรอลูก” พจนินท์สังเกตเห็นหน้าพิชชาดูซีดเซียว “ไม่สบายหรือเปล่า” พจนินท์ยกมือแตะหน้าผากของพิชชา “ตัวอุ่นๆ อยู่นะ” พิชชายิ้ม“หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพิ่งหายไข้” ฟังเช่นนี้ พจนินท์ ก็บอกให้พิชชาไปนอนพักผ่อนที่ห้องของตน พิชชานอนหลับสนิทอยู่บนเตียง พจนินท์เดินมาดู นั่งลงข้างเตียงมองเธอเหมือนยังเป็นเด็กน้อยอยู่ |
รักนี้ชั่วนิจนิรันดร์ ||Autumn in my Heart